Op een dag in 1972 krijgen enkele mensen het in hun hoofd om zelf een basketploegje te starten.
Op de kalender 1973–1974 prijkt voor de eerste keer de naam "Melle Vogelhoek"
 
Er wordt gestart met een seniorenploeg in de laagste provinciale reeks. Al gauw profileert Vogelhoek zich als een sterke ploeg met ambitie. Alles verloopt volgens plan en wat later speelt onze enige ploeg in tweede provinciale.
 

1990 - 1991

André Criel, vader van Jan, krijgt van het bestuur fiat om te beginnen met een jeugdploeg. André slaagt er in om in een mum van tijd een volledige cadetten herenploeg bijeen te sprokkelen. Op de spelerslijst prijken namen als Steven Aelterman, Frank Bekaert, Tom Claus, Nick Demey, Steven Meylemans, Joeri Rogiers, Marnix Vandenberghe. De lijst wordt al snel aangevuld met Tim Renshofer, Frederiek en Stijn Osaer, Robby Blondia en Serge Dierickx. Melle Vogelhoek heeft nu 3 ploegen : cadetten heren, senioren heren en reserven. Vogelhoek groeit.
Jan Van Holen neemt ontslag als voorzitter van de club en wordt opgevolgd door Jean Browaeys. Die moet na zes maanden de fakkel doorgeven aan Marc Dierickx.

1992 - 1993

Voor het seizoen 1992 – 1993 wordt beslist om volgende ploegen in te schrijven: senioren heren, reserven, junioren, miniemen en pupillen heren. Het initiatief van André heeft blijkbaar succes.

1994 - 1995

Geen junioren, wel opnieuw cadetten.
De jeugdraad start hun werking. Stuwende krachten zijn oa. Luc De Coene, Martin Dhaenens en Koen Meylemans.

1995 - 1996

Dit seizoen (1995 – 1996) opnieuw enkele jeugdploegen meer. Junioren, cadetten, miniemen, pupillen en benjamins.
De senioren damesploeg wordt boven de doopvont gehouden en start in tweede provinciale.
We hebben nog steeds heren senioren en reserven.

1996 - 1997

Een belangrijk jaar voor onze club. Op 23 maart krijgen we van de gemeente toelating om te starten met de bouw van de sporthal.
Drie maand later, op 28 juni, worden de eerste graafwerken aangevat.
We laten er geen gras over groeien en op 28 september wordt de eerste officiële wedstrijd gespeeld. We hebben nog geen verwarming en de verlichting is net zoals de kantine en kleedkamers : improvisatie. Tijdens de wafelbak wordt de kantine afgewerkt. De definitieve verlichting wordt door eigen mensen in twee dagen tijd opgehangen.
Geen pupillenploeg, wel twee juniorenploegen, cadetten, miniemen, benjamins en microben
Herman wil volgend seizoen een 3de ploeg heren beginnen. Hij stapt naar het bestuur en vindt onmiddellijk steun bij Liliane en Nicole.

1997 - 1998

Seniorenploegen: heren, reserven, dames EN een derde ploeg in vierde provinciale.
Jeugd : junioren, cadetten, miniemen, pupillen, benjamins en microben. Een herenploeg in elke jeugdreeks.
Het wordt duidelijk dat niet alleen de jongens willen basketten. De eerste damesjeugdploeg, miniemen dames, wordt ook ingeschreven.
3 December 1997: eindelijk kunnen we de zaal verwarmen. De chauffage is operationeel.

1998 - 1999

Melle Vogelhoek bestaat 25 jaar en dat wordt uitgebreid gevierd.
Vogelhoek groeit nog. Door de promotie van de senioren dames naar 1ste provinciale, wordt een tweede damesploeg ingeschreven in tweede provinciale.
De bouw van de sporthal lokt veel jeugd naar Vogelhoek: we schrijven in met 2 pupillenploegen, bovenop de lange reeks van vorig jaar.

1999 - 2000

Kurt Meylemans, jeugdcoördinator, wil de nationale reeksen onveilig maken. Dankzij de inspanning van allerlei coaches en spelers tijdens vorige seizoenen, bulkt onze club van talent. We schrijven in met nationale junioren en cadetten heren.
Hiervoor wordt ook een resem mutaties uitgevoerd. Kurt slaagt er in om enkele goede spelers naar Vogelhoek te krijgen. Tien mutaties…
Bij die tien spelers zijn : Nico Buysse en Nico De Clercq, Rainer en Michael Marechal, Tom Taelman, Pedro De Decker en Thomas Martens.
Onze club telt ook volgende provinciale ploegen : 1 juniorenploeg, 1 cadettenploeg, 2 miniemenploegen, 2 benjaminploegen en 2 microbenploegen. Deze lijst wordt aangevuld met volgende seniorenteams: heren A en reserven, heren B, dames A en B. Wie goed kan tellen komt op 15 ploegen, waarvan 10 jeugdploegen.

2000 - 2001

Twee benjaminploegen volstaan niet meer. Het aantal wordt nu 3.

2001 - 2002

Het einde van het Melle Vogelhoekverhaal is nog lang niet in zicht. Het initiatief van André Criel is een reusachtig succes gebleken.
De allereerste stickers worden gedrukt.
Melle Vogelhoek telt nu al 330 leden.

2002 - 2003

Alle ploegen hebben goed gepresteerd. Uitblinkers zijn de spelers van de heren B-ploeg. Allen jeugdige spelers die dit seizoen en vorig seizoen bij de landelijke junioren van onze club speelden. Zij stijgen van 4de naar 3de provinciale reeks. Cyriel Deceuninck is en blijft coach van deze homogene ploeg. Onze jeugdpolitiek werpt zijn vruchten af.
Helaas enkele pijnlijke mutaties: 3 speelsters gaan naar Laarne. Hierdoor hebben we volgend seizoen geen jeugd dames.
Plannen worden gesmeed om het 30-jarig bestaan te vieren. De Melle Basketball Trophy ziet het daglicht: een internationaal jeugdtornooi. Wat een andere club niet kan, is bij Vogelhoek geen probleem: 140 leden en ouders van spelers verlenen gedurende drie dagen hun belangenloze medewerking om het toernooi voor pupillen, miniemen en cadetten heren vlot te laten verlopen. We spelen in 5 sporthallen.

2003 - 2004

We schrijven in met volgende jeugdploegen: microben, 2 benjaminploegen, 2 pupillenploegen, landelijke cadetten heren, landelijke junioren heren en voor het eerst met landelijke miniemen heren en een senioren heren C-ploeg, bijna uitsluitend bestaand uit jeugdspelers (cadetten en junioren)  Verder ook senioren heren A en B en senioren dames A en B.
De 2e editie van de Melle Basketball Trophy wordt georganiseerd en is nog groter dan de eerste.
Melle Vogelhoek start nu met een eigen website onder het domein www.mellevogelhoek.be  Alweer een mijlpaal in onze geschiedenis.

2004 - 2005

Onze website heeft op 1 jaar meer dan 27000 bezoekers gehad! Het is duidelijk dat Melle Vogelhoek leeft. Bedankt voor jullie talrijke bezoekjes.
De 3e editie van de Melle Basketball Tropy was opnieuw een groot succes. Een 4e editie zal niet meer samen met Melle Vogelhoek georganiseerd worden.
Onze pupillen, mimiemen en cadetten gingen op buitenlands tornooi naar Spanje. Het werd zowel op als naast het veld een groot succes voor alle ploegen en begeleiders.

2005 - 2006

Melle Vogelhoek beslist om te fusioneren met basketclub Evergreen Evergem, om op die manier hun jeugdspelers doorstromingsmogelijkheden te bieden. Onze naam verandert officieel in BBC Melle Vogelhoek - Evergreen.
De pupillen, miniemen en cadetten trokken dit jaar naar Praag voor een internationaal tornooi.
De website van Melle Vogelhoek heeft op 2,5 jaar meer dan 75000 bezoekers gehad. Ondertussen werd ook een forum aan de site toegevoegd.
Onze senioren heren C promoveren van 4e naar 3e provinciale. Ze werden op een haar na geen kampioen maar werden toch gehuldigd op het gemeentehuis van Melle. Hugo Houthuys viert z'n comeback bij Melle Vogelhoek. Dit keer niet als speler, maar als coach van onze C-ploeg.

Hoe het allemaal begon...

Dit is een open brief van de eerste voorzitter van BBC Melle Vogelhoek die ons alles vertelt over het ontstaan van onze prachtige vereniging.

Ondertussen bestaan we toch al 30 jaar en is het dus eens leuk om te lezen waar het eigenlijk allemaal mee begon...
 

Beste mensen,
 

Zoals beloofd heb ik mijn hersens gecreveerd om één en ander na dertig jaar terug boven te halen. Gezien mijn (gezegende) leeftijd sta ik niet meer in voor de volledigheid en de 100% juistheid van mijn hierna volgende ontboezemingen...

Daar gaan we:

30 jaar terug  op een avond staan twee jonge gastjes (snotneuzen bij manier van spreken) aan de deur: "Mijnheer, we zijn aan de weet gekomen dat je nog ooit gebasket hebt.”

Allez, ik laat die gastjes binnen en het gesprek begint.

"Wij zouden graag basketten en een club willen oprichten in Melle-Vogelhoek; alleen weten we niet hoe er aan beginnen en we zouden u willen vragen om ons op weg te helpen en een handje toe te steken om een club op te richten.”

Ik: ”Hebt ge al een terrein in het vooruitzicht?”

“Nee.”

Ik: “Hebt ge al voldoende kandidaat spelers?”

“We zijn al met twee en dat zijn wij: Marc Dhavé en Jean-Pierre Pieters.”

Dus: start vanop nul en contacten beginnen leggen met het gemeentebestuur. Ik meen dat we dan gestart zijn op de speelkoer van de jongensschool in Melle-Vogelhoek. Maar dat was maar een korte periode mogelijk vermits daar geen enkele accommodatie ter beschikking was (alleen 2 emmers om zich na de wedstrijd te wassen).

Na meerdere onderhandelingen en lobbyen bij de bevoegde gemeenteschepen werd dan in  de Nonnenwegel naast het voetbalterrein van Tenstar een buitenplein aangelegd zonder enige accomodatie. Contacten met het voetbalbestuur van Tenstar leidden er toe dat we hun kleedkamers en stortbaden mochten gebruiken mits we na de wedstrijden wat centen achterlieten in hun kantine (nogal vanzelfsprekend), maar dat was geen probleem.
Om onze stoelen, tafels, bel, chronometer plus zitbanken voor de spelers, na de wedstrijd te kunnen opbergen, zijn we dan gaan schooien bij Gustaaf Pieters (zaliger) die ons welwillend een werkkeet in golfplaten ter beschikking stelde. (en wij doodgelukkig!)

De keet werd algauw ook in het geniep een mini-kantine (kwestie van enkele frankskens in de kas te krijgen, maar ook om bij de winterse vriestemperaturen de nodige druppels te kunnen schenken aan de versteven en bevroren officiële tafelzitters, kwestie van de nodige amateurs te blijven vinden om deze ondankbare job te willen uitoefenen tijdens de winterse vrieskou).
Reeds de eerste winterperiode diende zich al een probleem aan van de trainingen 's avonds op het buitenterrein (onverlicht en dan nog bij sneeuw en vriesweer). Weinig spelertjes waren geneigd om in  deze omstandigheden trouw de trainingen bij te wonen. De wintertrainingen werden na veel palaveren met de verantwoordelijke beleidsmensen van het Gildenhuis in het feestzaaltje toegelaten, weliswaar slechts met 1 ring (zaaltje te klein voor 2 ringen).

Wat de twee entoesiastelingen van het eerste uur betreft: die hadden vanaf de start maar één betrachting SPELEN; en den ouwen kon dus organisatorisch alleen de kar trekken en was voorzitter, secretaris, penningmeester, materiaalmeester, onderhandelaar met Pier en Pol over duizend en één dingen.

Het was natuurlijk niet al kommer en kwel. Naast het materiële en organisatorische aspect waren er ook de wedstrijden. En daarvoor moest je spelers hebben. Dat was eenvoudig: elke jonge gast vanaf 14 jaar die we op straat toevallig tegen het lijf liepen, werd aangesproken en warm gemaakt voor het fantastische basketbalspel. Sommigen hadden nog nooit een basketbal gezien maar omdat ze in de "eerste ploeg" mochten meespelen was het enthousiasme onbegrensd. Zelfs na het eerste competitiejaar kon de lol bij de spelers niet op; laatste eindigen met nul punten en nul gewonnen wedstrijden kon zelfs de pret niet derven. Niemand was ongerust want degraderen zat er niet in, we speelden trouwens in de laagste afdeling en er kon ons dus niets ergs overkomen.

Onze meest memorabele wedstrijd hebben we het eerste jaar gespeeld in Ronse tegen de plaatselijke ploeg; uitslag 146-3 en de ganse ploeg kwam al zingend terug.

Stilaan werden dan toch enkele vrijwilligers gevonden om mee de kar te trekken en zo werd het bestuur aangevuld (Dirk Smekens - Jan Vanholen en nog enkelen waarvan de naam me ontsnapt. Ja, mijnen ouderdom hé).

Als ik me niet vergis zijn we er dan ook nog in gelukt om een sponsor voor onze eerste truitjes aan te trekken en dat was de kledingzaak FAKET.

Inmiddels hadden we ook al ontdekt dat we met een fles fluitjeswijn van 47.50 frank (uit de Makro) gedurende maanden bij elke thuiswedstrijd een lucratieve tombola konden organiseren. Buiten de spelers en de bestuursleden waren er weinig andere mogelijkheden om onze tombolaloten aan kwijt te geraken tijdens de thuiswedstrijden en werd de fles (wegens vermoedelijk niet drinkbaar) telkens door de winnaar (want altijd prijs) terug gegeven voor de volgende tombola. Vindingrijk waren we wel!

Ik spring nu enkele jaren verder in de tijd en dat is bij de ingebruikname van het nieuwe terrein in de Vogelstraat.

We wilden van onze eerste thuiswedstrijd iets maken om volk over de vloer te krijgen en dan nog volk dat de portemonnee opende.

Tijdens de bestuursvergadering die zo'n initiatief op poten moest zetten, stellen we vast dat in oktober gemeenteraadsverkiezingen worden georganiseerd, dus amper een vijftal weken na onze eerste thuiswedstrijd. Daarop beslisten we (ondanks enkele tegenstrubbelingen van een bestuurslid die deontologische(!) bezwaren opperde, (naam op de redactie gekend) om alle kandidaten-effectieven en vervangers- van alle partijen aan te schrijven en uit te nodigen op de inhuldiging van ons nieuw basketterrein (van de gemeente dan nog).

Dat was -gezien de verkiezingen in aantocht - een formidabel (financieel) schot in de roos. Spelers en bestuur en de ontelbaar opgedaagde kandidaat gemeentebestuurders hebben gezopen als Zwitsers en zijn zonder uitzondering allemaal "zat" naar huis gestrompeld; uiteraard was deze orgie op kosten van....

Na het overlijden van mijn echtgenote in 1983 heb ik dan (1 of 2 jaar later) om familiale reden ontslag genomen als voorzitter en werd ik opgevolgd door Jan Vanholen.

Zo ik heb zeker vele gebeurtenissen en evoluties in het plaatselijke basketbalgebeuren alsook ontelbare anekdotes binnen de club ongemoeid gelaten. Er zou wel een en ander kunnen worden verteld over de transfers van spelers waar meer en meer geld mee gemoeid was en waarschijnlijk nog is.

Ook het winnen van het kampioenschap in derde provinciale en de ontvangst en huldiging van de ploeg door het gemeentebestuur van Melle gevolgd door onze promotie van derde naar tweede provinciale is het vermelden waard.

Roger De Sutter
Eerste voorzitter van BBC Melle Vogelhoek